Λάσπη στ' αστέρια

Σκαντζόχοιρος ή έλληνας; 19 Δεκεμβρίου, 2013

Κάπως έτσι βλέπω, όλο και πιο εμφανώς, πολλούς έλληνες τον τελευταίο καιρό.

Σας είπα πόσο εκτιμώ τους ανθρώπους που ασχολούνται ενεργά με συλλογικότητες και θέματα αλληλεγγύης; Σας το’πα αλλά το ξαναλέω και δω!

Υ.Γ. Για τον συμπαθέστατο σκαντζόχοιρο, έχω γράψει σε παλιότερο ποστ αναλυτικά. Να ψάξετε να το βρείτε! (περισσότερα…)

Μια νυχτερίδα (και άλλη μια) 9 Μαρτίου, 2013

Πετάτε, αλλά δεν έχουν φτερά και ούτε είναι πουλιά. Για τις νυχτερίδες ο λόγος, που αν και ανήκουν στα θηλαστικά πολλοί τις νομίζουν πτηνά. Είναι τα μοναδικά θηλαστικά που μπορούν να πετάξουν χάριν των μπροστινών τους άκρων, των οποίων τα δάχτυλα ενώνονται με μεμβράνη, έτσι κουνώντας τα μεμβρανώδη δάχτυλα τους πετάνε, και γιαυτό και ο Αριστοτέλης ονόμασε την τάξη τους χειρόπτερα.
Τα χειρόπτερα είναι μια από τις μεγαλύτερες τάξεις θηλαστικών, με πάνω από 1.200 είδη σε όλο τον κόσμο και 27 από αυτά στην Ελλάδα, μόνο τα ποντίκια τις ξεπερνάνε με πάνω από 4.000 είδη. Κυκλοφορούν στη γη πολύ πριν από τον άνθρωπο. Ανήκουν στα πιο παρεξηγημένα είδη στον πλανήτη και έχουν κυνηγηθεί άγρια από τους ανθρώπους. Για τους αρχαίους κινέζους, τους Ατζέκους και τους Ίνκας ήταν σύμβολα καλοτυχίας, όπως και για τους τσιγγάνους, οι οποίοι εισήγαγαν και το παραμύθι με το κοκαλάκι της νυχτερίδας και την τύχη που το συνοδεύει. Αντίθετα, λαοί της Ευρώπης και της Ασίας τις θεωρούσαν σύμβολα κακοτυχίας, ήρθε και ο Στόκερ με τον δράκουλα του και τα αιμοδιψή βαμπίρ του και έδεσε το πράγμα. Επί τη ευκαιρία βαμπίρ είναι ένας είδος νυχτερίδας που ζει στη λατινική Αμερική και της αρέσει να γλύφει αίμα θηλαστικών.
Είναι νυχτόβιες, τη δε ημέρα αράζουν σε σκοτεινά μέρη, σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, υπόγεια αλλά και σοφίτες, σπηλιές και σπήλαια, ορυχεία, κουφάλες δέντρων κ.λ.π. Τρώνε κυρίως έντομα, στην Ελλάδα όλα τα είδη είναι μόνο εντομοφάγα. αλλά και φρούτα, ασπόνδυλα αλλά και μικρά σπονδυλωτά.
Έχουν αρκετούς φυσικούς εχθρούς, όπως αρπακτικά πτηνά, τη κουκουβάγια, το γεράκι, φίδια κ.α., αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός της είναι ο άνθρωπος και οι δραστηριότητες του. Τα αγροτοχημικά, η καταστροφή βιοτόπων όπως βαλτότοπων και δασών, αποτελούν μεγάλη απειλή για τους χώρους που φωλιάζουν και για την επάρκεια της τροφής των.
Ζουν μέχρι 30 χρόνια και σαν θηλαστικά που είναι γεννάνε 1-3 μικρά το καλοκαίρι, ενώ το ζευγάρωμα γίνεται το προηγούμενο φθινόπωρο και στον ενδιάμεσο χειμώνα αποσύρονται σε σκοτεινά μέρη και πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Να σημειώσουμε ότι τα μικρά τα μεγαλώνουν με πολύ στοργή.
Οι νυχτερίδες δεν είναι καθόλου επιθετικές, αντίθετα φοβούνται τους ανθρώπους και είναι πολύ ωφέλιμες στον άνθρωπο και στη γεωργία, καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες από νυχτόβια έντομα. Χαρακτηριστικά, μια νυχτερίδα μπορεί να φάει σε μια νύχτα πάνω από 3.500 κουνούπια. Κάποια είδη από αυτές τρώνε και νέκταρ από λουλούδια βοηθώντας στην επικονίαση των φυτών.
Αν και δεν είναι τυφλές, έχουν χαμηλή όραση και τα αυτιά τους είναι το κυρίως όργανο για προσανατολισμό. Διαθέτουν ένα μοναδικό τρόπο να προσανατολίζονται και να αντιλαμβάνονται το χώρο και τα αντικείμενα του, εκπέμποντας υπερήχους, ήχοι σε υψηλή συχνότητα, οι οποίοι αντανακλώμενοι προς αυτήν, της δίνουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τι υπάρχει γύρω της. Έτσι αντιλαμβάνονται και τα έντομα που κυνηγούν.
Όλα τα είδη της Ελλάδας είναι προστατευόμενα σύμφωνα με την εθνική αλλά και τη κοινοτική νομοθεσία, όπως η Σύμβαση της Βέρνης και της Βόννης το 1979, η Οδηγία 92/43/ΕΟΚ και η EUROBATS, (Συμφωνία για την Προστασία των Πληθυσμών των Ευρωπαϊκών χειροπτέρων) το 1991.

Για τις νυχτερίδες του ποστ, την πρώτη τη βρήκα στο εγκαταλελειμμένο υπόγειο του σπιτιού στο κτήμα, όπου μπήκα το φθινόπωρο να το καθαρίσω και εκεί που μετακινούσα πράγματα, πετάχτηκε η κακομοίρα τρομαγμένη.
Τη δεύτερη νυχτερίδα τη βρήκα στην εθνική οδό Ιωαννίνων Άρτας, θύμα τροχαίου, προφανώς το σύστημα sonar της χάλασε με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με διερχόμενο αυτοκίνητο.
Τι είδος είναι η κάθε μια μη με ρωτήσετε, χαμός γίνεται με τα είδη των νυχτερίδων, κάθε ένα έχει και διάφορα χαρακτηριστικά, προσπάθησα αλλά άκρη δεν έβγαλα.
Τις νυχτερίδες αυτές τις θυμήθηκα τις προάλλες που βρήκα μια νυχτερίδα στο κτήμα μου, αργά το απόγευμα να κάνει επίμονες βόλτες γύρω από το παλιό σπίτι. Προφανώς, ξύπνησε από το λήθαργο και ήθελε τις βόλτες της για να ξεμουδιάσει. (περισσότερα…)

Ένας ποντικός (και το, μέρες τώρα, άσχημο προαίσθημα του) 17 Δεκεμβρίου, 2012

Ποντικός, το θηλαστικό -τρωκτικό των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Με καταγωγή μάλλον από Ασία έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, λαθρεπιβάτης των πλοίων που μετέφεραν σιτηρά και καλαμπόκι.
Προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε διάφορες συνθήκες και είναι άριστος αναρριχητής και ακροβάτης. Είναι κοινωνικό ζώο, ζουν πολλοί μαζί και μόλις σουρουπώσει ξεκινά τις επιδρομές του. Τρώει τα πάντα, ότι και ο άνθρωπος και μισεί θανάσιμα τις γάτες, που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός τους σε αστικό προβάλλον. Στη φύση τα κυνηγούν οι κουκουβάγιες, τα κουνάβια, οι σκαντζόχοιροι, τα φίδια κ.α.
Τα ποντίκια γεννοβολάνε αβέρτα, 4-6 φορές τον χρόνο, η εγκυμοσύνη κρατεί γύρω στις 20 μέρες και από κάθε γέννα προστίθενται στο πληθυσμό τους 4-8 μικρά. Ζει περίπου 2 χρόνια. Το πρόβλημα στα, κατά τ’ άλλα συμπαθέστατα τρωκτικά είναι το αλόγιστο γεννοβόλημα τους, ειδικά στις πόλεις όπου δεν υπάρχουν φυσικοί εχθροί πέραν από τις γάτες και οι ασθένειες που μπορεί να μεταφέρουν με τα ούρα τους και τα περιττώματα τους.
Οικογένεια: Muridae
Γένος: Μυς / Mus
Είδος: Mus musculus ή Μυς ο μυώδης ή ποντικός ο κατοικίδιος

==============================================================================
Στις φωτο η γάτα μου που έπιασε τον αφηρημένο ποντικό αλλά δεν τον χάρηκε και πολύ. Σε κάποια φωτο διακρίνεται και ένας μικροσκοπικός γάτος ο οποίος με το έτσι θέλω έχει κατσικωθει διπλά στις 3 γάτες που κυκλοφορούν στην αυλή του σπιτιού. Η γάτα με καμάρι περιέφερε το θύμα στην αυλή μην αφήνοντας να την πλησιάσει κανείς αλλά σε κάποια στιγμή έμεινε με άδειο το στόμα της και την απορία στο βλέμμα της. Σαν αστραπή πέρασε ο γάτος, άρπαξε σχεδόν στον αέρα το ποντίκι από το στόμα της γάτας, του οποίου το βάρος ήταν σχεδόν το μισό του μινιόν γάτου και εξαφανίστηκε μέσα σε κάτι ξύλα. (περισσότερα…)

Σκίουρος, επιδέξιος ακροβάτης αλλά μεγάλο κλεφτρόνι! 6 Σεπτεμβρίου, 2012

Αεικίνητος αναρριχητής των δέντρων, τα ανεβαίνει και τα κατεβαίνει με τρομερή ταχύτητα και επιδεξιότητα. Με τη ίδια ευκολία πετά και από το ένα δέντρο στο άλλο ακόμη και όταν έχουν πολλά μέτρα απόσταση. Τη χαρακτηριστική τεράστια φουντωτή ουρά του τη χρησιμοποιεί για ισορροπία αλλά και ως πηδάλιο.
Τον τύπο που βλέπεται στη φωτο τον αντίκρισα κάποιο ξημέρωμα που διανυκτέρευσα στο κτήμα. Κοιμόμουν σε ένα χώρο που έχει μόνο τζάμια γύρω γύρω και κάποια στιγμή το ξημέρωμα ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω πάνω στο τεράστιο πουρνάρι που σκεπάζει το σπίτι, σχεδόν πάνω από το κεφάλι μου, να με παρατηρεί με περιέργεια. Ίσια που πρόλαβα να πάρω τη μηχανή και να βγάλω αυτή τη φωτο γιατί αστραπιαία εξαφανίστηκε πάνω στα σύρματα του αμπελιού και χάθηκε σε κάτι πουρνάρια.

Ο σκίουρος τρώει τα πάντα αλλά τρελαίνεται με ότι μπορεί να ροκανίσει με τους κοπτήρες του. Οι σκίουροι αποτελούν μια από τις 7 πληγές του κτήματος μου. Δεν έχω προλάβει να φάω κανένα καρύδι, κανένα αμύγδαλο και κανένα κάστανο από τα αντίστοιχα δέντρα. Είναι τόσο τολμηρό ζώο, στα όρια του θράσους, που διόλου δεν θα εκπλαγώ αν κάποια μέρα θα αρχίσει να μου φτύνει και τα τσόφλια από τα ξηροκάρπια που θα μασουλάει προκλητικά πάνω στα δέντρα. (περισσότερα…)

Ο αινιγματικός Μόνος! 27 Δεκεμβρίου, 2011

Βρήκα τα ίχνη του στο παγωμένο χιόνι που έπεσε μέχρι τους πρόποδες της Ολύτσικας [είπαμε, το βουνό που φιλοξενεί το κτήμα μου].
Δεν καταλαβαίνω τι ζώο είναι, μπορεί και σκύλος αλλά μου κάνει εντύπωση η σχεδόν ευθεία γραμμή από τα ίχνη. Τέτοια ίχνη αφήνουν τα μεγαλόσωμα τετράποδα; κουτσό έπαιζε;
Μπορεί να βοηθήσει κανείς για τον μυστηριώδη και μοναχικό περιπατητή;
[και τα δώρα όπως πάντα φαντασμαγορικά, από φιλοξενία σε συγυρισμένη σοφίτα στην Ελβετία μέχρι καλούδια από την Κρήτη 😆 ]
(περισσότερα…)

Μια απελπισμένη αλεπού στην αυλή μου, (στον καιρό του ΔΝΤ) 3 Μαΐου, 2011

Ένα ακόμη συγκλονιστικό ρεπορτάζ, αποκλειστικά στη λάσπη, για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, ακόμη και στην άγρια πανίδα του τόπου μας.
Το βράδυ του Σαββάτου, τα κόκαλα ενός υπέροχα ψημένο κοτόπουλου, κατέληξαν στην αυλή για τυχόν πεινασμένους νυχτερινούς επισκέπτες.
Τα μεσάνυχτα, ένας περίεργος θόρυβος με έβγαλε έξω βιαστικά με τον φακό ανά χείρας. Διακρίνω μακριά, δίπλα από τον κήπο και τη συκιά, τη σιλουέτα μιας αλεπούς να κοιτάει με τα πυρωμένα μάτια της τον αναμμένο φακό που κρατούσα. Επιστέφω να πάρω τη μηχανή μου και κάθομαι ήσυχα πίσω από το τεράστιο πουρνάρι που σκιάζει πάνω από 100 χρόνια την αυλή. Η αλεπού κάθε φορά πλησίαζε στην αυλή, άρπαζε ένα κόκαλο και πήγαινε να το ροκανίσει λίγο πιο μακριά.. Δοκιμάζω να βγάλω χωρίς φλας αλλά δεν γινόταν τίποτα, όποτε αμέσως ξεκίνησα τις φωτογραφίες με φλας. Παρατηρώ ότι η αλεπού με είχε γραμμένο και εμένα και το φλας μου, οπότε πλησιάζω και άλλο. Η μανδάμ πήρε και αυτή θάρρος και πλέον δεν απομάκρυνε τα κοκάλα αλλά τα χλαπάκιαζε στην αυλή. Ή το θράσος δεν είχε όρια ή η πείνα της ή και τα δυο.
Η εξήγηση μάλλον απλή.
Στις δύσκολες εποχές του ΔΝΤ που ζούμε, τα κοτέτσια και οι κότες έχουν αποκτήσει τεράστια αξία. Απόρθητα φρούρια είναι τα κοτέτσια και οι κότες πλέον απολαμβάνουν πλήρη προστασία από τους εχθρούς των, ώστε ανενόχλητες να κάνουν τα πολύτιμα αυγά τους. Δεν θα εκπλαγώ αν δω και εταιρείες σεκιούριτι να προσφέρουν προστασία σε κοτέτσια.
Τα πρώτα θύματα αυτής της αλλαγής στην προστασία των κοτετσιών είναι οι αλεπούδες, οι οποίες μάταια πλέον επισκέπτονται τα κοτέτσια, μιας και περισσότερες πιθανότητες έχουν να πιάσουν την κότα με το χρυσό αυγό παρά μια κοινή αλανιάρα κότα.
Έτσι, απελπισμένες, ψάχνονται να βρουν νέες πηγές τροφοδοσίας, όπως π.χ. τα κόκαλα από ψημένα κοτόπουλα, ας πούμε κάτι σαν τα γκούντις της περιοχής.
Βέβαια εμένα με έβαλε σε καινούργιο μπελά. Πρέπει κάθε βδομάδα να βρίσκω κόκαλα να της αφήνω, μπας και την κάνω κατοικίδιο. Αν βρω και σκύλο να τους μάθω να κάνουν και παρέα. Έτσι και αλλιώς, ένα σόι είναι.
(περισσότερα…)

Εσείς, θα εμπιστευόσασταν αυτόν τον σκύλο να φυλάει τα πρόβατα σας; 26 Απριλίου, 2011

για χαλι μπροστα στο αναμμενο τζακι, ειναι μια χαρα!

Η ξαφνική μου παρουσία σε ένα εγκαταλελειμμένο αγρόκτημα, πάνω σε ένα βουνό, μέσα στο πουθενά, κίνησε την περιέργεια πολλών ζωντανών της περιοχής, τα οποία μέχρι χθες δρούσαν ανεξέλεγκτα, (οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες). 😈
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα ζωντανά, έκανε και την εμφάνιση του και τσοπανόσκυλο που υποτίθεται έχει αυξημένο αίσθημα καθήκοντος για τα πρόβατα που συνοδεύει, τα οποία τα παράτησε μόνα τους και ήρθε στην περιοχή μου για χαρές και φαγητό.
Η ντροπή των τσοπανόσκυλων λέμε!
Να μη πω για τις νυχτερινές επισκέψεις του και την αρπαγή παπουτσιών, τα οποία βρέθηκαν το πρωί 100 μέτρα μακριά.
Όσο για τα αλλά ζωντανά, να αναφέρω και τις δυο γάτες που εμφανίστηκαν μόλις νύχτωσε και οι οποίες κάνανε μάχη μεταξύ τους για κάποια κόκαλα ψημένου κοτόπουλου.
Όμως την πιο εντυπωσιακή εμφάνιση την έκανε αλεπού, της οποίας το θράσος δεν έχει όρια, αφού νωρίς το απόγευμα πέρασε κυριολεκτικά μέσα από την αυλή του σπιτιού, έριξε ένα βλέμμα απαξίας του στυλ καμία-κότα -δεν-έφερες -μαζί-σου; και στη συνέχεια η θρασυτάτη μανδάμ προχώρησε αδιάφορα προς χαμηλότερα υψόμετρα, όπου βρίσκονται σπίτια καθώς πρέπει, δηλ. με κότες κλπ. (περισσότερα…)