Λάσπη στ' αστέρια

Elaphe quatuorlineata (τεράστιο φίδι μα εντελώς ακίνδυνο) 12 Μαΐου, 2014

Ο Elaphe quatuorlineata ή λαφιάτης ή λαφίτης είναι ένα από τα πιο μεγαλόσωμα φίδια στην Ελλάδα, το μέγεθος του μπορεί να φτάσει και τα 2 μέτρα. Όπως και ο Zamenis situla που παρουσιάσαμε πριν μερικά ποστ, δεν διαθέτει δηλητήριο και γι’ αυτό είναι εντελώς ΑΚΙΝΔΥΝΟ για τον άνθρωπο.
Τρέφεται με διάφορα μικρά θηλαστικά, όπως ποντίκια, σαύρες, πουλιά κ.α. και επίσης του αρέσουν τα αυγά, οπότε μην απορήσετε αν το βρείτε μέσα σε καμία φωλιά από κότες να ψάχνει για αυγά. Είναι κοινό φίδι στην Ελλάδα και θα το βρούμε σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, στη Πελοπόννησο, καθώς και σε πολλά νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου. Ημερόβιο είδος, συνήθως κυκλοφορεί μόνο στο έδαφος νωρίς το πρωί ή απόγευμα μιας και δεν του αρέσει η υψηλή θερμοκρασία. Επίσης, είναι δεινός κολυμβητής αν χρειαστεί. Το ενήλικο φέρει 4 χαρακτηριστικές ραβδώσεις κατά μήκος στο σώμα του.
Το βρήκα να κάθεται κάτω από τη λεμονιά, έξω από το παλιό σπίτι στο κτήμα. Μόλις αντιλήφθηκε τον θόρυβο που έκανα, μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο στο υπόγειο του σπιτιού, αλλά γρήγορα σκέφτηκε ότι ίσως εκεί να κινδυνεύει περισσότερο και αμέσως πρόβαλε το κεφάλι του να βγει πάλι έξω. Έξω βέβαια ήμουν εγώ ακίνητος, με τη φωτογραφική στο χέρι, με είδε, μου έβγαλε τη γλώσσα του και ξαναχάθηκε στο υπόγειο.

Για περισσότερες πληροφορίες με άφθονο φωτογραφικό υλικό εδώ. (περισσότερα…)

Zamenis situla (πολύ όμορφο φίδι αλλά και πολύ άτυχο) 29 Απριλίου, 2014

Ο Zamenis situla ή Elaphe situla ή και σπιτόφιδο είναι το ωραιότερο φίδι της Ελλάδας. Είναι εντελώς ΑΚΙΝΔΥΝΟ για τον άνθρωπο μιας και ΔΕΝ διαθέτει καθόλου δηλητήριο. Είναι δραστήριο μόνο την ημέρα και συνήθως κυκλοφορεί μόνο στο έδαφος. Το μήκος του μπορεί να φτάσει και τα 120 cm και τρέφεται κυρίως με ποντίκια τα οποία σκοτώνει με σύσφιγξη. Έχει χαρακτηριστικές κόκκινες η καφέ κηλίδες στο σώμα του, στη ράχη του περιβάλλονται με μαύρο χρώμα και όταν δεν έχει κηλίδες, υπάρχουν δυο ραβδώσεις ίδιου χρώματος κατά μήκος του σώματος του. Την ονομασία σπιτόφιδο την πήρε από τη συνήθεια σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, όπως στις Κυκλάδες, να τα πιάνουν και να τα βάζουν στις αποθήκες ή ακόμη και μέσα στα σπίτια τους για να πιάσουν τους ποντικούς. Η ατυχία του ή και βλακεία του είναι ότι «επέλεξε» να έχει αυτές τις κηλίδες που παραπέμπουν στο συνεχές κηλιδωτό ζικ ζακ που έχουν οι οχιές και έτσι πολλοί να το θεωρούν δηλητηριώδες φίδι και να το σκοτώνουν.

Εγώ το βρήκα αγουροξυπνημένο στο δρόμο μου για το κτήμα να έρχεται προς το μέρος μου. Έμεινα ακίνητος και έβαλα μπρος τη μηχανή. Σταμάτησε και αυτό, με κοίταξε με περιέργεια για λίγα δευτερόλεπτα και έκανε επί τόπου στροφή και χάθηκε στη χαμηλή βλάστηση.

Περισσότερα για το φίδι μας με άφθονες φωτο εδώ. (περισσότερα…)

Οχιά τον Αύγουστο δεν βρίσκεις εύκολα! 6 Σεπτεμβρίου, 2012

Τα φίδια είναι δραστήρια την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Την άνοιξη κινούνται για να φάνε μετά τον χειμερινό τους ύπνο και να ζευγαρώσουν. Στην καρδιά του καλοκαιριού, Ιούλιο Αύγουστο, συνήθως αποσύρονται για να γεννήσουν. Θα τα ξαναβρούμε από το Σεπτέμβρη και μετά όπου θα πρέπει να φάνε και να μεγαλώσουν τα μικρά τους μέχρι να πέσουν οι θερμοκρασίες και να το ρίξουν στον ύπνο.
Μάλιστα το φθινόπωρο ένεκα των μικρών είναι κατά τι πιο επικίνδυνα και χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή για όσους γυρνάνε στη φύση ιδιαίτερα τις ζεστές ώρες.
Αυτή την οχιά τη βρήκα κουλουριασμένη πριν καμιά δεκαριά μέρες ενώ καθάριζα σε κάποιο σημείο του κτήματος κάτω από σωρούς από φύλλα και μια πολύ πυκνή αγράμπελη. Δεν τη σκότωσα, θυμήθηκα πέρυσι μια οχιά που διάλεξε να μη δαγκώσει, από την άλλη όμως τα λάθη στη φύση πληρώνονται ακριβά. Θα δείξει.

Υ.Γ. για τη οχιά και τις συνήθειες της είχα γράψει παλιότερα αναλυτικά σε ένα ποστ που βαριέμαι τώρα να ψάξω [μη τα θέτε και όλα έτοιμα]. (περισσότερα…)

Ελληνικό κονάκι (και η ατυχία του να μοιάζει με φίδι) 11 Απριλίου, 2012

Η Anguis graeca (κοινή ονομασία: Ελληνικό Κονάκι), είναι μια άκακη αλλά άποδη σαύρα, και αυτό την κάνει να μοιάζει με φίδι, με επακόλουθο πολλοί να τη σκοτώνουν. Διαφέρει σε πολλά από το φίδι, όπως ότι έχει βλέφαρα, ακουστικά ανοίγματα και φυσικά η ουρά της που κόβεται και ξαναγίνεται. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις διαφορές των άποδων σαυρών από τα φίδια πηγαίνετε στο καλύτερο με διαφορά σαιτ για τα ερπετά της Ελλάδας.
Συνήθως θα το βρούμε κάτω από πέτρες, κούτσουρα, πεσμένα φύλλα. Κινείται αργά και κρύβεται μόλις αντιληφθεί κάποια ανεπιθύμητη παρουσία. Κυκλοφορεί σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα και μερικά νησιά. Το σώμα του είναι κυλινδρικό με λείο και γυαλιστερό δέρμα. Το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη μέσα σε στοές του εδάφους. Τρέφεται με γαστερόποδα και σκουλήκια. Περισσότερα για το κονάκι και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό εδώ.
Προστατεύεται από τη σύμβαση της Βέρνης και από το Π.Δ. 67/1981. (περισσότερα…)

Lacerta viridis, η ευκίνητη πράσινη σαύρα 19 Μαΐου, 2011

Τη βρήκα να παίζει τον στρος καν και την καμαριέρα με μια άλλη σαύρα πάνω σε μια πέτρινη αναβαθμίδα. Η μια σαύρα κρύφτηκε αλλά η εικονιζόμενη μάλλον γούσταρε τη φωτογράφηση και έτσι παρά το ότι αστραπιαία εξαφανιζόταν μέσα σε κάτι κομμένα ξύλα, σύντομα έκανε την επανεμφάνιση της και με παρατηρούσε. Σύντομα, είχε πάρει τέτοιο θάρρος που αφ΄ ενός με πλησίασε αρκετά, αλλά το φοβερά αστείο ήταν ότι στα διαλείμματα της φωτογράφησης άρπαζε ότι έντομο πετούσε δίπλα της. Κάθε φορά με έπιαναν τα γέλια, αυτή τρόμαζε και εξαφανιζόταν μέσα στα ξύλα, αλλά σε δευτερόλεπτα εμφανιζόταν πάλι μπροστά μου για να συνεχίσει τη φωτογράφηση η ψωνάρα. (περισσότερα…)

Τον σαπίτη τον διακρίνετε; (εγώ στο τσακ δεν τον πάτησα) 19 Μαΐου, 2011

Φορτωμένος με πολλά συμπράγκαλα τραβάω τον κλασικό ανηφορικό ποδαρόδρομο για το κτήμα μου. Το αγριοτρίφυλλο έχει φουντώσει με τις πολλές ανοιξιάτικες βροχές, οπότε εκτός από την γκλίτσα μου, έχω και τον νου μου για κάνα φίδι. Ξαφνικά βλέπω στα δυο μέτρα, να προεξέχει από το τριφύλλι μια κεφάλα ενός φιδιού να, με το συμπάθιο, να με παρατηρεί επίμονα με κάτι τεράστια μάτια. Παγώνω το βήμα μου και προσπαθώ σιγά σιγά να ανοίξω την μηχανή μου. Δυστυχώς ο θόρυβος του ανοίγματος της μηχανής το ενόχλησε και την έκανε. Δεν τρόμαξα όταν το βρήκα αλλά μόλις το είδα να γλιστρά προς ένα γκρεμό δίπλα του και διαπίστωσα ότι το ζωντανό έφευγε και τελειωμό δεν είχε, μιλάμε για τεράστιο, τότε πάγωσε και το αίμα μου. (περισσότερα…)

Ραντεβού στα τυφλά (με μια οχιά) 10 Απριλίου, 2009

Επικίνδυνη μεν αλλά όχι τόσο κακιά όσο έχουμε μάθει να πιστεύουμε.
———————————————————————————————————————————–
Πριν πολλά πολλά χρόνια εργαζόμουν για ένα διάστημα στη δυτική Μακεδονία.
Μια μέρα, ενώ βρισκόμουν μέσα σε ένα καπνοχώραφο, βλέπω ξαφνικά να περνά ακριβώς από δίπλα μου και να εξαφανίζεται γρήγορα μέσα στα φουντωμένα καπνά berley ένα τεράστιο «φίδι».
Για πότε έφυγα από το χωράφι και για πότε βρισκόμουν στην πλατεία του χωριού, όχι μόνο δεν το κατάλαβα εγώ αλλά ούτε και όσοι με συνόδευαν (και ήταν αρκετοί).
Με βρήκαν στο καφενείο του χωριού να αρνούμαι πεισματικά να επιστρέψω στο χωράφι για τη δουλειά. Πολύ υπομονετικά μου εξήγησαν ότι αυτό που είδα δεν ήταν φίδι αλλά ένας άκακος τυφλίτης. Μοιάζει με φίδι αλλά ανήκει στα σαυροειδή, δεν έχει δηλητήριο και τρέφεται με ποντίκια και ερπετά. Με τα πολλά με πείσανε και αφού πλέον είχα ξεπεράσει το αρχικό μου σοκ ξαναπήγαμε στο χωράφι να τελειώσουμε τη δουλειά.
Αυτή ήταν και η πρώτη μου πολύ κοντινή επαφή με «φίδι». (περισσότερα…)