Λάσπη στ' αστέρια

Muscari neglectum, (Μούσκαρι το παραμελημένο) 8 Απριλίου, 2012

Πολυετές βολβώδες φυτό, ενδημικό της μεσογείου όπου κυκλοφορούν περί τα 45 είδη, με τα 17 από αυτά να τα βρίσκουμε στην Ελλάδα. Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 25 εκατοστά, τα εύοσμα άνθη του τα αναπτύσσει σε βότρυ, κρεμαστά και πυκνά, χρώματος μελανοκυανά με το οδοντωτό χείλος των λευκό.
Θα το βρούμε σχεδόν παντού στην Ελλάδα σε χαμηλά υψόμετρα, σε εγκαταλελειμμένους ή και καλλιεργημένους αγρούς, ξέφωτα, λιβάδια και πετρώδεις τοποθεσίες.
Φυτό πολύ γνωστό από την αρχαιότητα, αφού οι βολβοί του εθεωρούντο εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους Έλληνες. Περιέχουν φωσφόρο, ασβέστιο, υδατάνθρακες.
Μετά τον καθαρισμό και το πλύσιμο, τους βράζουμε, ενώ αλλάζουμε το νερό 2 με 3 φορές για να ξεπικρίσουν, στραγγίζονται και τοποθετούνται σε ξύδι και αλάτι, όπου συντηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα. Σερβίρονται με λάδι και είναι συνηθισμένο ορεκτικό της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής.

Οικογένεια: Liliaceae
Γένος: Muscari
Είδος: Muscari neglectum ή Μούσκαρι το παραμελημένο ή Μούσκαρι το βοτρυανθές ή βορβός ή βολβός ή του κούκου το ψωμί ή καλογριά. (περισσότερα…)

Viola odorata (Βιολέττα η εύοσμος ή ένα μάτσο βιόλες) 14 Φεβρουαρίου, 2011

Άλλο ένα άγριο φυτό που «κατέκτησε» πολλούς κήπους.
Φυτό ποώδες, πολυετές, ενδημικό της Ευρώπης και της Ασίας, το γένος του έχει πάνω από 500 είδη, πολλά από αυτά δυσδιάκριτα μεταξύ τους. Συνήθως τη βρίσκουμε σε μορφή τούφας, με μια κεντρική ρίζα από τη οποία ξεκινούν μακροί στολώνες. Προφανώς από εκεί βγήκε και το φεμινιστικό: «είστε όλες, ένα μάτσο βιόλες». 😆
Το ύψος του δεν ξεπερνάει τα 10 cm. Έχει καρδιόσχημα ή νεφροειδή φύλλα, τα δε ιώδη, μοβ άνθη του είναι αρωματικά και βγαίνουν στα μέσα του χειμώνα.
Θα το βρούμε σε ημισκιερές τοποθεσίες, υγρά εδάφη, στην άκρη από δάση και ξέφωτα, σε μέσα υψόμετρα.
Θεωρείται εδώδιμο ολόκληρο το φυτό (και τα άνθη του).
Γνωστό από την αρχαιότητα και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, ολόκληρο το φυτό περιέχει σαπωνίνες και το υπόγειο μέρος του ένα αλκαλοειδές, την οδορατίνη. Χρησιμοποιείται για τις αποχρεμπτικές του ιδιότητες, το δε ρίζωμα ως εμετικό.
Οι αρχαίοι έλληνες θεωρούσαν τη βιόλα σύμβολο αγάπης και γονιμότητας εξ αιτίας κάποιου (από τα άπειρα) γκομενικού του Δία με την μικρή και παρθένα Ιω. (περισσότερα…)

Primula vulgaris (το φυτό που «κατέβηκε» από τα βουνά και μπήκε σε όλες τις αυλές) 31 Ιανουαρίου, 2011

Η πρίμουλα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή λουλούδια για κήπους και γλάστρες. Τώρα θα γνωρίσουμε και τους φυσικούς γονείς, (για την ακρίβεια είναι μονογονεϊκή η οικογένεια), των δεκάδων υβριδίων που κυκλοφορούν στην αγορά.
Αυτοφυής πολυετής πόα, το γένος της έχει πάνω από 400 είδη, ενδημική της Ευρώπης και της εύκρατης Ασίας, θα τη βρούμε σε μέσα υψόμετρα, συνήθως σε σκιερές και υγρές τοποθεσίες, σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα.
Θεωρείται ο προάγγελος της άνοιξης, εξ ου και το όνομα της «πρίμουλα» που σημαίνει το πρώτο άνθος. Θα τη βρούμε ανθισμένη από το Γενάρη και μετά, τα δε άνθη της είναι πολύ αρωματικά.
Έχει χρησιμοποιηθεί και ως φαρμακευτικό φυτό και θεωρείται εδώδιμη (και τα φύλλα της και τα άνθη). (περισσότερα…)

And the oscar goes to Cichorium intybus (Άγρια φαγώσιμα χόρτα No2) 11 Φεβρουαρίου, 2010

Είναι το μόνο ορίντζιναλ ραδίκι. Είναι η αμαρτία του αγρού και του κάμπου. Για πολλούς είναι λατρεία και προσευχή. 😆
Οι φαρμακευτικές του ιδιότητες το κάνουν περιζήτητο. Είναι το περίφημο Cichorium intybus, το κοινό ραδίκι, ένα σπουδαίο λαχανευόμενο, μελισσοτροφικό και φαρμακευτικό φυτό.
Πολύ γνωστό φυτό, πολύ πριν το «ανακαλύψουν» οι αρχαίοι Έλληνες και ρωμαίοι. Οι Θεόφραστος, Διοσκουρίδης, Πλίνιος και Γαληνός το αναφέρουν στα συγγράμματα τους.
Ενδημικό, πολυετές, ποώδες φυτό της ευρασίας που πλέον «κυκλοφορεί» σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολύ κοινό φυτό, θα το βρούμε σχεδόν παντού, από χέρσους τόπους και λιβάδια μέχρι τις άκρες των δρόμων. Έχει μακριά χοντρή, πασσαλώδη ρίζα (δηλ. αναπτύσσεται κατακόρυφα) και στέλεχος όρθιο, σκληρό που διακλαδίζετε, το δε ύψος του μπορεί να φτάσει και το ένα μέτρο ή και περισσότερο. Τα φύλλα στη βάση του είναι μεγάλα πτεροειδή με λοβούς ενώ τα ανώτερα είναι λογχοειδή. Τα άνθη του έχουν ένα υπέροχο γαλάζιο χρώμα, είναι ερμαφρόδιτα, βγαίνουν το καλοκαίρι και κρατάνε μόνο μια μέρα. (περισσότερα…)

Scorzonera spp. (Άγρια φαγώσιμα χόρτα: Νο 1) 2 Φεβρουαρίου, 2010

Με μεγάλη υπερηφάνεια σας ανακοινώνουμε την έναρξη του δεύτερου μεταπτυχιακού στην Ακαδημία της λάσπης [και του μοναδικού στη μπλογκόσφαιρα]. Η παρακολούθηση του, οδηγεί στη απόκτηση μεταπτυχιακού διπλώματος στην αναγνώριση των άγριων φαγώσιμων χόρτων (MSc. in Wild Edible Plants Identification).
Σας υπενθυμίζουμε, ότι την άνοιξη του 2008 έλαβε χώρα, με μεγάλη επιτυχία, το πρώτο μεταπτυχιακό μέσα από τα μπλογκ και μόνο από τη λάσπη. Το αναγνωρισμένο πλέον διεθνώς μεταπτυχιακό στο μάζεμα των άγριων φαγώσιμων χόρτων (MSc. in collecting pot herbs).

Και ξεκινάμε με ένα σχετικά σπάνιο φαγώσιμο χόρτο.

Scorzonera spp. (Σκορτζονέρα), Στο γένος αυτό ανήκουν περί τα 100 είδη. Ενδημικό χειμερινό φυτό της μεσογείου.
Ως επί το πλείστον είναι πολυετές φυτό, ανθοφορεί την άνοιξη και έχει πασσαλώδη ρίζα. Έχει χαρακτηριστικά γραμμοειδή φύλλα. Συλλέγεται ολόκληρο το φυτό, το οποίο τρώγεται είτε ωμό ως σαλάτα είτε βραστό μαζί με άλλα χόρτα.
Από τα είδη της Scorzonera, πιο γνωστό είναι το Scorzonera hispanica το οποίο καλλιεργείται, εκτός από το φύλλωμα του, για την ρίζα του.

Οικογένεια: Compositae
Γένος: Scorzonera spp. ή πευκάκι ή τσάπος (περισσότερα…)