Δεν θήλασες πάνω στην άμμο…

_
Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως βρέθηκα εκείνη τη Κυριακή, μοναδικός άντρας ανάμεσα σε δεκάδες γυναίκες σ’ ένα ορεινό χωριό του Ταϋγέτου. Στα χέρια μου η Nikon μονταρισμένη με το κλασσικό, γι΄αυτές τις περιπτώσεις, 28-105 zoomάκι με το διάφραγμα κλειδωμένο στο f/8 προς f/5.6. Κύρια ομιλήτρια μια καλοσχηματισμένη φιλόλογος γύρω στα 30 βία 35… να πω την μαύρη αλήθεια μου, κυρίως αυτή φωτογράφιζα.

Οι κυρίες του συλλόγου, στη πλειοψηφία τους ηλικιωμένες, ακούγανε προσηλωμένες και μόλις τελείωσε ο λόγος χειροκροτήσανε και πήγαν να συγχαρούν την όμορφη φιλόλογο. Τελευταία, ερχότανε μια γιαγιούλα, θα ήταν πάνω από 80, εξαιρετικά γραφική φιγούρα. Ευκαιρία να προσθέσω ένα πορτρέτο στο portfolio μου· άνοιξα μισό κλικ το διάφραγμα, μάζεψα το zoom στα 80 mm και περίμενα.

— Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου γράψετε το τελευταίο ποίημα σε ένα χαρτάκι; Θέλω να το στείλω στα παιδιά μου στο Καναδά, είπε στη φιλόλογο. Εκείνη, αφού της χαμογέλασε, πήρε μια λευκή Α4 και σημείωσε:

Οι δουλειές σου τελειώσανε. Ζύμωσες, έπλυνες,
συγύρισες όσο περνούσε απ’ το χέρι σου
τούτο τον κόσμο. Πόνεσες, γέννησες.
Άφησες μες στην ψυχή μου το γάλα σου.

Μες απ’ του ήλιου το μάτι που έφεγγε πάνω σου,
σ’ έβλεπε ο Κύριος να φεύγεις χαρούμενη.
Δεν θήλασες πάνω στην άμμο.

Νικηφόρος Βρεττάκος.