Before sunrise! (αφιερωμένο εξαιρετικά)

Το ξημέρωμα που συσκεύαζα αποκαμωμένος τα τελευταία πράγματα στο κατεδαφισμένο σπίτι μου και περιμένοντας το φορτηγό για να με φέρει πιο βόρεια, λίγο πριν έρθουν οι εργάτες και οι φίλοι για να με βοηθήσουν, ο ήλιος της Λακωνίας με αποχαιρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κάνοντας μια εντυπωσιακή εμφάνιση.
Παρά το ότι αποφεύγω τα προσωπικά ποστ στη λάσπη, δεν γίνεται να μη αφιερώσω δυο λόγια στους ανθρώπους και στους τόπους που γνώρισα αυτά τα χρόνια εκεί, (άλλωστε εκεί γεννήθηκε και η λάσπη), αλλά και στα γλέντια και τις συγκινητικές στιγμές που έζησα τις τελευταίες μέρες. Αφού κάποια στιγμή άρχισα να ανησυχώ από τα πολλά γλέντια που έγιναν μπας και τα κάνουν από τη χαρά τους που θα φύγω! 😆
Ένα μεγάλο ευχαριστώ: στους φίλους που ήξερα πριν πάω Λακωνία (και τα ατελείωτα μπάνια τα καλοκαίρια), στους Ν. Β. Π. για την φιλία τους, στους Γ. και Γ. για την φιλία τους, στην παρέα από τη δουλειά, στην παρέα από το στέκι, στην παρέα από τους μετανάστες (οι οποίοι ακόμη και τώρα με παίρνουν τηλ και με ρωτούν ποτέ θα κατεβώ για μάθημα), στους φοβερούς και τρομερούς δακοκτόνους (χεχεχε). Ένα επιπλέον ευχαριστώ στους Γ. Ν. Η. Β. Π. Ν. που βρέθηκαν τη μέρα που έφευγα στο σπίτι μου για να με βοηθήσουν και να με αποχαιρετήσουν.
Να’στε πάντα καλά και στο επανιδείν! 🙂

Υ.Γ. Ακολουθεί σύντομα το Before Sunset από τη νέα μου πόλη.

Advertisement