Χθες κοιμήθηκα με μια κουκουβάγια…

…..Σήμερα, έφυγε.

Τα ξυπνητήρια που χτύπαγαν σήμερα το πρωί σαν δαιμονισμένα καθόλου δεν προμήνυαν για αυτό που θα ακολουθούσε σε λίγο στο σπίτι μου.
Με τα πολλά ξυπνάω και ενώ βρίσκομαι στο μπάνιο και κάνω όλα αυτά που κάνει ένας συνηθισμένος άνθρωπος κάθε πρωί (μόνο που εγώ τα κάνω όλα μαζί ταυτόχρονα, το έγραψα σε προηγούμενο ποστ και έφαγα το κράξιμο της αρκούδας , αλλά δεν βαριέστε, ο κόσμος είναι πολύ κακός, τέλος πάντων, άλλαξα θέμα). Επανέρχομαι.
Λοιπόν, εκεί που ήμουν στο μπάνιο, αρχίζω να ακούω από το άλλο δωμάτιο περίεργους θορύβους.
Τι περίεργους δηλ. χαλασμός γινόταν.

Πηγαίνω και τι να δω: ένα μεγάλο πουλί να κόβει νευρικές βόλτες στο δωμάτιο.

Το σπίτι μου έχει τρία δωμάτια κατά σειρά που βλέπουν όλα σε χωράφια με ελιές.
Στο μεγαλύτερο δωμάτιο (το λεγόμενο καθιστικό) που είναι ένα με τη κουζίνα γινόταν ο χαμός.
Τρίβω τα ματάκια μου, ενώ από το στόμα μου έτρεχαν αφροί από την οδοντόκρεμα και η οδοντόβουρτσα κρατιόταν σφιχτά στα δόντια μου και αφού λέω ότι δεν θα ξαναπιώ πολύ κρασί το βράδυ, κουνάω το κεφάλι μου και ξανακοιτώ: συνεχίζω να βλέπω το πουλί που πλέον μου έμοιαζε με κουκουβάγια να ψάχνει απεγνωσμένα κάτι.
Όχι τον υπολογιστή μου ούτε τα σιντι μου ούτε τη βιβλιοθήκη μου. Έψαχνε έξοδο να φύγει ( λογικό θα μου πείτε).
Αλλά πως μπήκε και πόσες μέρες ήταν μέσα;
Γιατί για δυο τουλάχιστον μέρες εγώ δεν είχα αφήσει τα παράθυρα ανοιχτά (που για την ακρίβεια είναι συρόμενες πόρτες ) χωρίς να βρίσκομαι μέσα στο σπίτι .
Άσε που σκέφτομαι ότι και προηγούμενες μέρες άκουγα κατά διαστήματα περίεργους θορύβους. Αλλά και πάλι τι ήταν αυτό σήμερα που το έκανε να χτυπιέται για να φύγει;
Κοιτάζω και το τζάκι και ήταν άθικτη η στάχτη του, που σημαίνει ότι δεν έπεσε από την καπνοδόχο.
Αμέσως σκέφτηκα να το φωτογραφίσω. Αλλά πως μπαίνεις στο δωμάτιο να πάρεις τη μηχανή, βλέπετε η φωτογραφική μου μηχανή ήταν μέσα στο αναθεματισμένο το δωμάτιο όπου έκανε ανεξέλεγκτες πτήσεις η κουκουβάγια, η οποία σημειωτέον είναι αρπακτικό και δεν το έχει και πολύ να σου επιτεθεί.
Έτσι προς στιγμήν άφησα την ιδέα της φωτογράφησης και σκέφτηκα να βγω από το διπλανό δωμάτιο στο μπαλκόνι και να ανοίξω απ’ έξω τη δίφυλλη μπαλκονόπορτα να φύγει. Πηγαίνοντας προς το μπαλκόνι (ενώ συνεχίζω να κρατώ γερά στα δόντια μου την οδοντόβουρτσα), λέω: και δεν ανοίγω μόνο τα συρόμενα πατζούρια και να αφήσω το τζάμι ώστε να τη φωτογραφήσω κιόλας.
Το έκανα και μέχρι να επιστρέψω στο δωμάτιο που βρισκόταν η κουκουβάγια ακούω ένα φοβερό γκαπππππ. Καλά καταλάβατε. Ήταν η κουκουβάγια που είδε φως και έπεσε καρφί πάνω στο τζάμι.
Παρά τη μετωπική, αυτή συνέχιζε να πετά δαιμονισμένα. Το μετάνιωσα για το τζάμι που το άφησα κλειστό και σκέφτομαι να πάω να το ανοίξω. Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και ακούω και δεύτερο γκαπππππ και βλέπω τη κουκουβάγια να στέκεται μπροστά από το τζαμί πάνω στο πάτωμα.
Ωχ, σκέφτηκα, πάει τη σκότωσα. Είμαι δολοφόνος.
Την πλησιάζω δειλά και την παρατηρώ, με τη μηχανή στο χέρι και φυσικά με την οδοντόβουρτσα στα δόντια μου. Δεν προλαβαίνω να βγάλω μια φωτο και τη βλέπω να ανασηκώνει το κεφάλι της και να με κοιτά με ένα δολοφονικό ύφος.
Ουφφφφφφφ, είναι ζωντανή. Σύντομα ξεθαρρεύει, ανασηκώνεται λίγο και συνεχίζει να με κοιτά και αυτή απορημένη για όλα αυτά τα ανήκουστα που της συνέβαιναν σήμερα το πρωί και για το παράξενο χτύπημα που δέχτηκε στο κεφάλι της δυο φορές. Προλαβαίνω να τη βγάλω λίγες φωτο πριν συνέλθει τελείως και αρχίσει να πετά και πάλι σαν τρελή ενώ άμεσα ανοίγω και τα τζάμια.
Σε δευτερόλεπτα εξαφανίζεται μέσα στις ελιές.
Θα έχει βέβαια πονοκέφαλο για λίγες μέρες αλλά τι να κάνουμε;
Μα καλά όλα τα περίεργα σε μένα θα συμβαίνουν;
Πέρυσι πάλευα πολλή ώρα ένα βράδυ να διώξω μια τεράστια νυχτερίδα από το ίδιο δωμάτιο.

Τελικά έχει πολύ όμορφα μάτια, ε;
Κουκουβάγια (Athene noctua)
Τάξη: Γλαυκόμορφα
Οικογένεια: Στριγίδαι
Αρπακτικό, συνήθως νυχτόβιο!

Αμέσως μετά τη διπλή μετωπική με το τζάμι

”Whoa…”

”Dude, wtf just happened?”

”Oh man, now I get it…”

”Yeeeaah, now I remember, it was that invisible barrier shit again, damn…”

”Hey, it’s you again, the dude that did this to me! What are you looking at, huh? You want somethin’?”

Οι λεζάντες στις παραπάνω φωτογραφίες είναι μια ευγενική προσφορά του The Illustrious Grimace, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.