«Έρχεται χειμώνας, μη ξεχάσω ν’ ανθίσω!»… [updated]

… λέει η Μουσμουλιά, ένα από τα πολύ ελάχιστα οπωροφόρα δέντρα που ανθοφορούν αυτή την εποχή.

Μουσμουλιά (Mespilus Japonica)

Αειθαλές καρποφόρο φυτό, καταγόμενο από Ιαπωνία και Κίνα και με μακρά ιστορία πίσω του, μας δίνει το πρώτο φρούτο της άνοιξης το εύγευστο, ελαφρά υπόξινο –κίτρινο στο χρώμα- μούσμουλο.
Οργανωμένες καλλιέργειες στην Ελλάδα, μάλλον δεν υπάρχουν, συνήθως είναι διάσπαρτα δέντρα μέσα σε οπωρώνες.
Συχνά, το χρησιμοποιούν και σαν καλλωπιστικό δέντρο για το πολύ πλούσιο φύλλωμα της.
Έχει μεγάλα λογχοειδή και δερματώδη φύλλα, γυαλιστερά και σκούρα πράσινα από τη πάνω πλευρά των και χνουδωτά από την κάτω.
Δεν ξέρω πόσο αρέσει στους ανθρώπους ο καρπός της , αλλά τα άνθη της τα λατρεύουν οι μέλισσες.

Ο βασικός λόγος είναι ότι είναι σχεδόν το μοναδικό φυτό που έχει πάρα πολύ πλούσια ανθοφορία, η οποία κρατάει και πολύ καιρό, τέτοια δύσκολη εποχή για τη διατροφή τους (Δεκέμβριος).
Και οι μέλισσες τρυγούν το νέκταρ και τη γύρη τους.
Τα άνθη της είναι λευκοκίτρινα με ένα πολύ έντονο ,ευχάριστο και χαρακτηριστικό άρωμα. Εμένα μου θυμίζει άρωμα από μπαχαρικά ανακατωμένα, πολλοί λένε ότι έχει μια αίσθηση πικραμύγδαλου.
Πάνω στην ίδια ταξιανθία (βότρυς) θα δεις πολύ μεγάλο αριθμό από άνθη πλαισιωμένα από πλούσιο χνούδι, καθώς επίσης, θα διακρίνεις από κλειστά μπουμπούκια μέχρι άνθη σε πλήρη ανάπτυξη.

Αυτό μπορούμε να το δούμε και στην καρποφορία , όπου διακρίνουμε από άωρα και μικρά μούσμουλα μέχρι πολύ ώριμα.
Και επειδή τίποτα δεν είναι στην τύχη του στη φύση,
τα άνθη αυτά είναι πολύ ανθεκτικά στις άσχημες καιρικές συνθήκες, που είναι συνήθεις τέτοια εποχή, έτσι αντέχουν αρκετά στη βροχή και τον αέρα, – δηλ. δεν διαλύονται εύκολα-.

Άνθη μουσμουλιάς μετά από βροχή

Γενικότερα είναι ένα φυτό που αντέχει τόσο στις χαμηλές, όσο και στις υψηλές θερμοκρασίες.