Ο Αστυνόμος Μούργας – επεισόδιο 13.594 (by Кроткая)

CUT

Ο Αστυνόμος Μούργας ρούφηξε μια γουλιά από το ακριβό σκοτσέζικο ουίσκι του και αναστέναξε βαθιά και αισθησιακά. Άναψε το πούρο του και κοίταξε έξω από το παράθυρο του γραφείου του. Η νύχτα είχε ήδη απλωθεί στην πόλη – ήταν μια νύχτα συννεφιασμένη χωρίς άστρα, όπως ήταν και ο εγκέφαλός του.
Για πρώτη φορά στην μακρά, γεμάτη επιτυχίες καριέρα του, ο Αστυνόμος Μούργας βρισκόταν σε αδιέξοδο. Ποτέ δεν τον είχε βασανίσει τόσο μια υπόθεση, και το χειρότερο: η υπόθεση αφορούσε για πρώτη φορά τον ίδιο. Αλλά τα στοιχεία ήταν πενιχρά. Και εκείνοι οι άθλιοι εγκληματίες σατανικοί: χτυπούσαν πάντα εκεί που δεν το περίμενε, αστραπιαία, και δεν άφηναν ποτέ τους κανένα ίχνος.
Ο Αστυνόμος αφέθηκε να μισοξαπλώσει στην πολυτελή δερμάτινη πολυθρόνα του, έκλεισε τα μάτια και σκέπασε το πρόσωπό του με τις διεγερτικά καλοσχηματισμένες παλάμες του. Συνειδητοποίησε πως, για πρώτη φορά, η φήμη και η καριέρα του ήταν σε μεγάλο κίνδυνο. Ο Διευθυντής του το είχε πει ξεκάθαρα: αν δεν εξιχνίαζε το μυστήριο των σιχαμερών spams που κατέκλυσαν την Αστυνομική Διεύθυνση, θα τον έστελνε να φυτεύει ραπανάκια στο –ομολογουμένως ειδυλλιακό- μποστάνι του στη Λακωνική γη, για το υπόλοιπο της ζωής του.

Όλα είχαν αρχίσει λίγους μήνες πριν. Ο ίδιος ο γοητευτικός Αστυνόμος Μούργας ήταν ο πρώτος παραλήπτης του πρώτου spam. Θυμόταν πως είχε βάλει τα γέλια όταν το είχε λάβει. Και φυσικά δεν είχε πει σε κανέναν τίποτα: είχε υποτιμήσει τον αντίπαλό του και, να που τώρα, η προοπτική των ραπανακίων φάνταζε αφόρητα κοντινή. Ανατρίχιασε στην σκέψη αυτή και άνοιξε ξανά τον φάκελο με τα στοιχεία της υπόθεσης spam. Τα δεδομένα ήταν λιγοστά: πρώτο spam τέσσερις μήνες πριν – παραλήπτης ο ίδιος. Ο ίδιος ήταν που είχε λάβει και τα δύο επόμενα. Κατόπιν, ένα είχε σταλεί στον Υπαστυνόμο Σεφ, το δεξί χέρι του Μούργα, και μετά το πράγμα πήρε την κάτω βόλτα: spams άρχισαν να κατακλύζουν πρώτα όλους τους συνεργάτες του, μετά τις άλλες Υπηρεσίες της Αστυνομικής Διεύθυνσης και τέλος τον ίδιο τον Διευθυντή. Και όμως, το χειρότερο δεν είχε συμβεί ακόμα, τότε, ένα μήνα πριν, όταν ο Διευθυντής έλαβε το πρώτο του spam. Γιατί όσο το πράγμα περιοριζόταν στην Αστυνομική Διεύθυνση, ήταν και ελεγχόμενο.

Αλλά, λίγες μέρες μετά, τα spams ξέφυγαν από κάθε όριο: άρχισαν να κατακλύζουν όλους τους τομείς της Συφορισμένης Κοινότητας: εφημερίδες, περιοδικά, Υπηρεσίες της Δημόσιας Διοίκησης, κανάλια, επιχειρήσεις. Όλη η Κοινότητα πνιγόταν στα spams, και ήταν ανίκανη να αντιδράσει σε αυτή τη μάστιγα. Γιατί οι spammers ήταν πολύ προσεκτικοί: δεν άφηναν ποτέ κανένα ίχνος. Τα spams τους ήταν εντελώς ουδέτερα, κοινά, θα μπορούσαν να προέρχονται από την Κοινότητα ή από το Εξωτερικό ή ακόμα και από το Διάστημα.

Κι όσο σκεφτόταν ο Μούργας τα ειρωνικά βλέμματα του αντίζηλού του, του Αστυνόμου Ντέρτι, τόσο λύσσαγε. Γιατί ήξερε πως αν ο ίδιος κατέληγε στα ραπανάκια, ο Ντέρτι ήταν που θα έπαιρνε την θέση του. Και μόνο στη σκέψη του χοντρο-Ντέρτι, καθισμένου στην υπέροχη δερμάτινη πολυθρόνα του, μπροστά στον υπολογιστή του, να ψαχουλεύει τα αρχεία του με κείνο το σιχαμερό μειλίχιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στην απαίσια φάτσα του, ο Αστυνόμος Μούργας λύσσαγε (κι ας ήταν εμβολιασμένος κατά της λύσσας).

Εκείνη την στιγμή, ένα λαμπάκι άναψε πάνω από το υπέροχο κεφάλι του Μούργα! Θυμήθηκε πως αρχικά είχε αναθέσει την περισυλλογή στοιχείων στον Υπαστυνόμο Σεφ –εκείνον τον καλοκάγαθο, αν και όχι πολύ έξυπνο συνεργάτη του, που ήταν πολύτιμος γιατί κάθε πέντε χρόνια που κατέβαζε μια ιδέα, τύχαινε να είναι μια πολύ έξυπνη ιδέα. Λάθος, μέγα λάθος: είχαν περάσει μόνο τρία χρόνια από την τελευταία έξυπνη ιδέα του Σεφ. Πώς μπορούσε να τον υπερτιμήσει έτσι; Η επόμενη έξυπνη ιδέα του αγαπημένου του συνεργάτη δεν θα μπορούσε παρά να έρθει, πιστή στο ραντεβού της, δύο χρόνια μετά μόνον. Αλλά ως τότε, τα spams θα είχαν στραγγαλίσει την δημόσια ζωή της Συφορισμένης Κοινότητας.

Συντετριμμένος, ο Αστυνόμος Μούργας ξαναγέμισε το ποτήρι του, καθώς συνειδητοποιούσε ότι είχε κάνει δύο μοιραία λάθη σε αυτή την υπόθεση: είχε υποτιμήσει τον αντίπαλό του και είχε αναθέσει τον φάκελο στον λάθος συνεργάτη του.

Είχε όμως έναν πολύ καλό λόγο: αν δεν είχε αναθέσει την υπόθεση αυτή στον Σεφ, θα έπρεπε να την αναλάβει η γοητευτική, όσο και σατανική Αστυνομικίνα, η κίτρινη Παπίκου ΑΑπίκου. Όμως ο Μούργας δεν ήθελε να αναθέσει μια τόσο επικίνδυνη υπόθεση στην πανέμορφη Παπίκου. Δεν ήθελε να την εμπλέξει σε ένα τέτοιο κίνδυνο, γιατί κατά βάθος ήταν τσιμπημένος μαζί της και ασυνείδητα προσπαθούσε να την προστατεύσει, από τους ανήθικους και αδίστακτους spammers.

Για στάσου, όμως! Εκείνη, και μόνον εκείνη την στιγμή, ο Αστυνόμος Μούργας ήρθε αντιμέτωπος με μια φριχτή αλήθεια, που θα τον οδηγούσε στο ακόμα φριχτότερο συμπέρασμα. Ξανακοίταξε μανιασμένος τα στοιχεία του φακέλου, μόνο για να επιβεβαιώσει την τρομακτική του υποψία: η Παπίκου ΑΑπίκου ήταν η μόνη από όλη την Αστυνομική Διεύθυνση που δεν είχε λάβει ποτέ ούτε μισό spam! Κι αν δεν είχε λάβει εκείνη spam, αυτό σήμαινε πως η ίδια ήταν εμπλεκόμενη στο κύκλωμα των spammers.

Κρύος ιδρώτας έλουσε τον Αστυνόμο Μούργα, κάνοντας το πανάκριβο gel Loréal να τρέξει από τα υπέροχα μαύρα μαλλιά τους στους γοητευτικούς γκρίζους κροτάφους του και από εκεί στα καλοξυρισμένα μάγουλά του. Η γλυκιά όσο λάγνα Παπίκου ΑΑπίκου! Η Παπίκου του ήταν μια αδίστακτη spammer!

Ο Αστυνόμος Μούργας άδειασε όλο το περιεχόμενο της μπουκάλας Ballantines στο λαρύγγι του και βγήκε ταπεινωμένος από το γραφείο του, βροντώντας την πόρτα πίσω του. Μπήκε στην πανάκριβη Lexus του και έβαλε μπροστά, συλλογιζόμενος πως ποτέ, μα ποτέ δεν θα πρόδιδε την Παπίκου. Καλύτερα να φύτευε ραπανάκια στο λακωνικό μποστάνι του, για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Καθώς ο Αστυνόμος Μούργας έμπαινε στον αυτοκινητόδρομο, οδηγώντας προς την Λακωνική γη, που θα φιλοξενούσε αυτόν και τα ραπανάκια του για το υπόλοιπο της ζωής του, ένα τελευταίο spam προσγειώθηκε στο βαρύ δρύινο γραφείο του. Το spam είχε εκτοξευτεί από το κρησφύγετο των spammers, εκεί όπου εκείνη την ίδια στιγμή, η όμορφη Παπίκου σερβίριζε σαμπάνια στο ποτήρι της και στο ποτήρι της συνεργάτιδας και φίλης της Βελγοκρότ, ενώ τα κελαρυστά γέλια τους αντηχούσαν στον θόλο της αίθουσας.

Credits to Furfurist (http://futourist.wordpress.com/), χάρη στην οποία ενεπνεύσθην το υπέροχο τούτο κείμενο.