…98-99-100. Φτου και βγαίνω.

…16/2 Φτου ένας ήλιος.

…27/2 Φτου μια νοσοκόμα.

…4/3 Φτου οι πρώτες επιλογές.

…16/3 Φτου ένας σάτυρος

…29/3 Φτου ένας κούριερ

…4/4 Φτου μια πυραμίδα

…20/4 Φτου μια γιαγιά Ντάκενα

…3/5 Φτου μια αντιγραφή.

Μία έχει μείνει. Aαχ! τρέχει από την άλλη, δεν θα τη προλάβω…

— Φτου ξελευτερία! φωνάζει η Αμαλία.

— —
Πάνε 100+1 μέρες από τις 15 Φλεβάρη που το blog έγινε δημόσιο (public). Τα σταστικά λένε 150 posts, 2.830 σχόλια και μερικές δεκάδες χιλιάδες views· και όπως πάντα λένε ψέματα – τι να πουν οι αριθμοί…

{
δεν ξέρουν το Τεό που έγραψε το πρώτο (μαύρο!) σχόλιο, το νικόλα, τη βασιλική, τη ποπίτα, το παπάκι και δεκάδες άλλους (όποιος παρεξηγήσει που δεν λέω το όνομά του ένας είναι βλάκας και μισός – όλους σας αγαπάμε) που μας έκλεισαν το μάτι ή μας έβγαλαν τη γλώσσα, γελάσανε ή λυπήθηκαν και ακόμα περισσότερους που πιθανότατα φύγαν αδιάφοροι.
}

Αντί τούρτας, και σε μια προσπάθεια να κάνω λίγο τον παλιάτσο, παραπέμπω στο πρώτο video που ανέβηκε στη λάσπη. Ο μούργος λεγόταν simply κι ο κούριερ ήταν ακόμα άφαντος. Νοσοκόμα… τι κάνεις? 😉