(κυρα Ντάκενα) and the oscar goes to…

Ξάνειετε ‘δα ηντά ‘παθα στσι ζέστες του Μάη. Να γράψω σας θέλει για τσι ταινίες που ξάνοι’α στις σινεμάδες… Που να τσι εθώρου μπρε duck-ίτσα μου απου το σινεμά -όντε έρχουνταν ταινίες- ήντουναν στον Αγιο και γω ‘μενα μιαν ώρα μακριά με το καΐτσι. Γιά να πή’αινα στσι Σπιναλόγκας το κινεματόγραφο; όι πως τρόμαζα τσι λεπρούς -καλοί ‘νατν όλοι τους τσε καθαροί πλιά απ’ εμάς- μα για να τρέ’ω στι εγκρεμούς και να ξανοίω το Μαστρογιάννη ήπρεπε μπανταβή να’μαι.

Μα μιας κι είσαι ανηψογκόνα μου θα χορέψω θέλει στσι βούρλες σου. Τσε θα σου γράψω αυτά που ξάνοια στσι τηλεοράσεις. Μον’ μη μου γυρέψεις επτά, δεν τσι θυμούμαι μπλιο τσε καλά.

Πέντε.

Μια βωβή, μια για το κλάημα, μια το γέλιο, μια αστυνομικιά και μια ερωτικιά. Το βίντεο τσι τελευταίας ήβρα ντο οψάργας, γι’αυτό τσε σήμερις αντί ζια μουσικόραμα θωρήτε τσι «απονομές».

Βωβή: Τα φώτα τσι πόλης
Την εμνηνόνευσε στο βλόγι σας το Φλεβάρη ο εγγονάς μου. Με το Τζάρλυ Τσπάπλυ, το Σαρλώ που λένε. Αριστούρζημα. Έτσα το λέω γω. Ήντα ανημένετε να δγείτε όλη τη ταινία; το τέλος μόνο σας βάνω και πολύ ‘ναι σας. Μα μη κλάψετε πολύ, ‘ντα για το κλάημα έχω σας άλλη πλιο συγκυνητικιά…

Κλάημα: ο άσωτος
Έκλαι’α όντε ο καπ’τάν Νικόλας είσενε το πτυχίο του ανεπρόκοπου του ζιού του στι χέρες του τσ’ έλε’ε.. «Γρικάτε μπρε ήντα λέει επαέ: Ζιώρζης Ν. Ντόμπρος. Τσ’αυτό το «Νι» είμαι γώ μπρε, τσε το «Νι» αυτούνο το γράψανε καθηζητάδες και γραμματιζούμενοι». Το κλάημα πω ριχνα ίσαμε να πει ο Μιχαλιός στο τέλος «κυρ Συμεών… στον αγύριστο!» – όι πως σταμάταγα το κλάημα, μα έκλαια και εγέλου μαζί.

Γέλιο: τση κακομοίρας
Ποθές δε μ’ άρεξε ο Χατζηχρήστας εξόν απ’ αυτούνο και το Μιχαλιό του 16ου. Κι ο Βουτζάς άρεσέ μου μα πλιο πολύ γέλασα με το Ζήκο! Δγείτε -να το φέρετε στη θύμηξή σας μια ολιά- το τρένο τση Μαλακάσης και τη Φιφίκα (τη περιστέρα, τη τσαπερδόνα, τη κουκουνάρα!)

Αστυμομιτσιά: ο κλέψας του κλέψαντος
Θέλα να κλέψουμε μια τράπεζα με ριφιφί τσε τα κάμασι μαντάρα. Εεε! τσε καλά αστυμομιτσή, η ταινία, δεν είναι, μα αρέσει μου πολύ. Είναι τσ’ ο Μαστρογιάννης που αγαπώ ντον μια ολιά πλειότερο απο στι άλλους τσ’ ηθοποιγιούς. Ήντα να λεω τώρα γριά κοπέλα τσε πονεί με τσι ο κόκκαλός μου, όοοφου!

Ερωθιτσή: ενιάμσυ βδομάδγες.
Δε λέω πράμα ανε δε πάρετε τα κοπέλια απ’ το κομπιούτερ.

…Είν’ αλάργο τα μιτσιά;

… να αρχίξω;

…Η ταινία αυτή έκανέ μου εντύπωση. Εφερέ ντη ένα βράδγυ η εγγόνα μου η Μαρίκα, όντε με φιλοξενούσε στου Ζωγράφου. Είχεναν έλθει τσε τα πρωτοξαδέλφια τζης -κι ο σεφάκης μαζί. Εγώ, έπλεκα το βελονάτσι -γιαντα αργαλειό δεν είχενε- και ξάνοι’α μια κοπελιά να τηνε ταίζει απρόσεχτα κάποιοσες. «Γιάντα μπρε δε τρώγει μόνη τζης;» ρώτηξα τα κοπέλια … «δεν πεινά τσε δίνει τζης το φαγητό με το ζόρι» είπασι τα παντέρμα. Μετά πήρε ένα πάγο και τη πασάλιβγε από το κόρφο τζη μέχρι το -θέ μου ήντα ναι τούτο! «Τσ’εδά μπρε ήντα τση κάμει;» δε βάσταξα. «Την εξερευνά» είπε μου η Μαρίκα!

Δείτε και σεις να το μολο’ήσετε… έτσι κάμουν τσι εξερευνήξεις; Γριά είμαι μα όι και κουζουλή.

Εδά θα δώξω τσι στσυτάλες για τη συνέχιξη… Να γράψουν τσι ταινίες που τσι αρέσουν ο μούργος, ο άφαντος, η νοσοκόμα τσε…

…τσε καληνύχτα σας (σόρυ σεφάτση μου μα ετσά ‘πες μου για τσι προτεραιότητες!!)

Μουσικόραμα θα ανεβάξω την άλλη βδομάδα