Ενα αλχημικόν σύμπλεγμα το σύμπαν 16 Μαρτίου, 2007
Posted by σεφ-γκρέκο in Χωρίς κατηγορία.Tags: Ποίηση, Φωτογραφία, Photo
trackback
Από τη προηγούμενη βδομάδα που ανέβηκα στην Αθήνα, έχω κάποιες φωτογραφίες που ήθελα να μοιραστώ, αλλά δεν μπορούσα να βρώ λέξεις για να τις συνοδέψω. Για την ακρίβεια ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελα να πώ που δεν θα μου έφτανε ούτε μια βδομάδα συνεχούς πληκτρολόγησης. Ευτυχώς -για όλους μας, όπως θα σχολίαζε ο μούργος- από το μαρτύριο αυτό με έβγαλε ένας ποιητής.
Ένα αλχημικόν σύμπλεγμα το σύμπαν και μια πνοή μαγγανείας περιβάλη το πάν απ’ το ελάχιστον άτομο ως τα μεγαλύτερα σώματα. Με βαρυμένους τους οφθαλμούς από την ολονυκτία, με δεμένα τα πόδια από τας αλυσίδας της έλξεως βαδίζουμε βαδίζουμε χωρίς να ξέρουμε τι ήμαστε μέσα σε τούτη τη κοιλάδα των δακρύων.
Νικηφόρος Βρεττάκος, 1928.
Λάσπη στ' αστέρια 
σεφ, πολυ ωραιες οι φωτο σου. (φανταζομαι σαν τους γιαπωνεζους θα ησουνα, κλικ-κλικ-κλικ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μου φαινεται, πως θα αρχισω να εκτιμω τον Βρεττακο.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ———-> ΘΕΟΣ!!!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ασχετο. σημερα βρηκα αρκετα σπαραγγια που μου φωναζαν σαν τον γαιδαρο στο shrek: «pick me», «pick me», «pick me», «pick me».
ετσι μαζεψα αρκετα (θα μαζεψω και απο δευτερα στη μανη)
αν θελετε, κανονιστε το σαββατοκυριακο -μονο πεστε το μου εγκαιρα-
αυριο εχω πολυ δουλεια.
Επιτελους θα φυτεψω τα κρεμμυδια μου
οποιος θελει, ερχεται για βοηθεια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η αλήθεια είνα ότι τράβηξα πολλές. Είχα πάει για το σεμινάριο που έλεγα, αλλά μόλις κατέβηκα στον Άγιο Κωνσταντίνο και περπάτησα μέχρι την Ομόνοια «έπαθα»… Μια τερατούπολη που κανείς δεν μιλάει, όλοι κοιτάνε κάτω, τρέχουν συνέχεια, κοντοστέκουν μόνο για να περάσουν το δρόμο ή να μπουν στο μετρό…
Είπα να περπατήσω μέχρi τη στάση της Πανεπιστημίου. Εκεί μπήκα στο μετρό, έφτασα στη Δάφνη… άλλο σοκ εκεί (σε καλοσωρίζει ένα τρίο κουβανών τραγουδιστών και μετά το απόλυτο γκρίζο… )
Και το πιο απίθανο: να φωτογραφίζεις στα 2 μέτρα τον άλλο και να μη σου λέει τίποτα!!!. Σιγά σιγά θα βγάλω κι άλλες φωτο στο μπλογκ…
*Απορία (πέρα απ’ το αστείο): σου άρεσε το απόσπασμα του Βρεττάκου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αυτοι ειναι, που μετα πανε σπιτι ή γραφειο και φτιαχνουν μπλογκ
τωρα πως εμπλεξα και γω ο αγροτης , αλλο καπελο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
τωρα για το Βρεττακο, σοβαρα μιλαω τωρα, αν και νομιζω στο εχω ξαναπει: δεν τρελλενομαι.
το αποσπασμα ,παντως , ειναι καλο και συνοδευει καλα τις φωτο.
το πακετο με τις φωτο ειναι πολυ ωραιο (σαν μια φωτο ολο, εφ’ οσον αφαιρουσες την φωτο απο την «αιθουσα» σεμιναριου. περιττη. εκτος αν υπηρχε τουλαχιστον ενα ατομο μεσα στην αιθουσα )
σιγουρα το εχεις γραψει σωστα; (τα ποιηματα να τα προσεχουμε λιγο) π.χ. περιβάλη
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ξέρω οτι δεν τρελένεσαι για Βρεττάκο. Το παραπάνω είναι απόσπασμα από ομιλία που έκανε στο Γύθειο στα 16 του χρόνια και το «περιβάλη» είναι ακριβής αντιγραφή από το πρωτότυπο (αν και στην ορθογραφία δεν είμαι σωστός κι εφόσον η μνήμη μου δεν λανθάνει: το περιβάλλω γράφεται τόσο με 1 όσο και με 2 «λ», και η κατάληξη αρκετών κλίσεων -ή όλων(;)- ήταν με «η».
Για την αίθουσα ίσως έχεις δίκιο. Πάντως δεν είναι αίθουσα σεμιναρίου αλλά πανεπιστημιακή αίθουσα {η τέως ΜΑΝΧ -το Μέγα Αμφιθέατρο Νέου Χημείου, για όσους λέει κάτι (τώρα το Νέο Χημείο βρίσκεται στα Ιλίσια)- και νυν, νομίζω, ΣΕΠ}. Αν και δεν έχει κανένα μέσα, σφίζει από (βρυκολακιασμένες;) ψυχές φοιτητών και καθηγητών… πρόσθεσε και τους καφέδες, το παραβάν από τις φοιτητικές εκλογές … κάτι τέλος πάντων με ώθησε να τη συμπεριλάβω στο σετ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καλα, ειπαμε οτι ειναι καλες οι φωτο σου αλλα μη μας τρελλανεις και με την αθηνα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν τρελαίνομαι για την Αθήνα, αλλά η άχρωμη πολυχρωμία της, η αντίθεση ανάμεσα στα κτίρια, τις ανθρώπινες φιγούρες, τα ζωγραφιστά μηνήματα και τα μεμονομένα πρόσωπα, την κάνουν κατά κάποιο τρόπο γραφική.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!