Είναι αυτό τέχνη;

Πήρα ένα κείμενο – ένα τραγούδι ο «ταπεινός» τα ξέρασε όλα, δεν ήταν τραγούδι, δεν λέω όνομα, δεν λέω χώρα να το πάρει το ποτάμι, είναι αιγυπτιακή κριτική- και το μετέφρασα μέσω του worldlingo. Το αποτέλεσμα δεν είναι το καλύτερο δυνατό (ό,τι βρίσκεται σε [***] είναι αμετάφραστο). Θα συμφωνήσω ότι αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί «αξιόπιστη» μετάφραση, αλλά πείτε μου… θα μπορούσε ποτέ αυτό να θεωρηθεί τέχνη κείμενο νοήμονος ανθρώπου; (μα το Θεό, τον Αλλάχ, τον Δια και τον Τουτατη!)

Το σύμπαν αρνείται και τον κατηγορεί για τρέλα. Όταν τον κατακρίνει γιατί εκείνος -ο κρούστης- θέλει «τα ξένα οντα (τον άνθρωπο)» στη περιοχή τους και ρωτά:
— η μη ύπαρξη του πόνου σε αυτά τα οντα τι αντιπροσωπεύει;

Το [***] με κατηγορεί επειδή απευθύνθηκα στον ικέτη; Ο χτύπος που μεγαλώνει μόνο μπορεί να ακολουθήσει την απάντηση. Οι πιγκουίνοι αισθάνονται ότι η ατέλεια που παρουσιάζεται στο χορό
είναι [***] και κανείς τους δεν θέλει να αλλάξει το πιστεύω τους στο τραγούδι
αυτό ενοποιεί τη «μέθοδο των πιγκουίνων».

Περίεργο, γι αυτόν ότι οι πιγκουίνοι λαμβάνουν την εξυπνάδα της στο τέλος του [***] και χορεύοντας
εναντιώνεται στο πιγκουίνο άλλη μια φορά και εξοφλείται και η ενοχή του χορού μετανοώντας με αυτόν μαζί.

Τα περιστατικά στη φόρμα ακολουθούν την κοινωνική κωμωδία (τον διάβρωσαν οι πυραμίδες του Σαββάτου)

(παραλείπεται ένα μεγάλο μέρος για να μη σας κουράσει…)
Εάν [***] σας παρακαλώ.

Εδώ τελειώνει… και περιμένω τα σχόλιά σας. Σχόλια άλλα δεν περιμένω.
Μετά τις τρομακτικές αποκαλύψεις είναι προφανές ότι το μπλογκ φιλοξενεί μια «ταπεινή» ύπαρξη, τον σύμπλυ, που κανείς -ούτε ο ίδιος- δεν ξέρει που γυρνάει και τι διαβάζει…

(αραβικό χέβυ μέταλ! που τα βρίσκεις βρε σίμπλυ…)